Van Belfast naar Bangor, eindpunt van deze reis

Om nog even terug te komen op Belfast: misschien niet per definitie een mooie stad, maar wel een stad waar veel te bekijken en te beleven valt. Naast de City Hall, de Linen Library, het Ulster museum, Edwardiaanse en Victoriaanse, maar ook Art Nouveau-gebouwen, ook veel dat nog herinnert aan de zogenaamde "Troubles" van de tweede helft van de 20e eeuw. Een Peacewall die op verschillende plaatsen in Oost- en Belfast te zien is. Gebouwd rond 1969 na de ergste rellen, en bedoeld om zo veel mogelijk protestantse, unionistische (willen bij de UK blijven) en katholieke, nationalistische (willen deel uitmaken van de republiek Ierland) wijken te scheiden. Er tussen zware metalen deuren die straten kunnen afsluiten. Overal muurschilderingen die herinneren aan het geweld en de UDA, de Ulster Defence Association, en de UVF, de Ulster Volunteer Force.

In Oost-Belfast fietsten we in een naargeestige, duidelijk unionistische wijk waar zo ongeveer huis aan huis gevlagd werd, en de muren vol nare graffiti stonden. Willem van Oranje wordt openlijk vereerd. Verder zijn de meeste politie-auto's die je ziet nog volledig bepantserd. En regelmatig stuit je hier in Noord-Ierland op een optocht van de een of andere organisatie waarvan ons niet altijd duidelijk is wat ze voorstaan. Hoe de mensen verder met elkaar omgaan is niet helemaal duidelijk, al horen we op de radio toch wel over sektarisch geweld.

De laatste dag in Belfast brachten we nog een bezoek aan de Crumlin Road Gaol, een beruchte gevangenis die tot 1996 open is geweest. Indrukwekkende rondleiding (in de executiekamer, waar de galg en de zich openende vloer nog te zien waren, viel nog iemand flauw), maar ook een prachtig gebouw. Met een onderaardse gang die van het Gerechtshof aan de overkant regelrecht naar de gevangenis leidde.

Na het bezoek aan het gevang hadden we behoefte aan wat meer stichtelijks, en bekeken een aantal kerken. De St. Peter's cathedral, ontworpen door een priester die in een vorig leven architect was, bleek veel mooier dan de Belfast of St. Anne's cathedral hartje stad, en St. Malachy's was "a real gem".





Inmiddels zijn we dus aangekomen in Bangor, onze eindbestemming van dit jaar. Eerst op de fiets de omgeving verkend, zowel naar het zuid-oosten, langs de Ierse Zee, als naar het zuiden, richting Strangford Lough (waar vorige week al die zeilbootjes omgeslagen zijn). De afgelopen twee dagen kregen we gelijk een storm voor de kiezen, en we konden dus gelijk ondervinden hoe het hier dan is. We blijken in Bangor marina prima te liggen, geen al te heftige bewegingen van de boot, geen deining, en vooral, geen zand zoals in IJmuiden.

We hebben zo'n 1225 zeemijlen gevaren in 3 maanden tijd, en misschien nog wel meer (land)mijlen gefietst. Maar dat hebben we niet kunnen meten. Nu poetsen en de boot winterklaar maken, en donderdag met het vliegtuig naar huis.

Wordt (volgend jaar) vervolgd.

Evelyntje

Vandaag geen reisberichten, al zijn we van Belfast naar Bangor gevaren, en dus nu op de plek waar de boot de winter zal doorbrengen, want er zijn belangrijker dingen te melden.

Vanochtend is namelijk Evelyntje geboren, de dochter van Michiel en Tamara. 'T is een beetje een voor d'r beurtje, want ze had nog zo'n 2 weekjes te gaan, maar ze was er helemaal klaar voor, en kon niet langer wachten.

Lief, hè!
Haar mama en papa, en natuurlijk ook haar oma en (stief)opa zijn hardstikke blij!!!!

Stranraer - Carrickfergus - Belfast

Vanuit Stranraer fietsten we naar Portpatrick, een pittoreske, oude haven tussen steile kliffen aan de zuidwestkust van Schotland. Vroeger een belangrijke visserij- en veerhaven, maar nu vooral een vakantiebestemming. Voor de kust liggen enorm veel scheepswrakken, zoals dat van de veerboot Princess Victoria die daar in 1953 verging. Een gevaarlijk stukje kust dus met overal rotsen, en een minuscule haveningang.

Terug fietsend over de Southern Upland Way (eigenlijk een wandelpad) begon het te regenen, en niet zo zuinig ook. Toch maar gewoon doorgefietst, want wat moet je anders? Afijn, natter kun je niet worden. De dagen daarna bleven we in de buurt met een bezoek aan Castle Kennedy Gardens, en Stranraer Castle.

Ondanks de voorspelling van tegenwind maandag het North Channel overgestoken. Achteraf een goede keus, want het was uitstekend (zeil)weer. In Noord-Ierland lagen we eerst in Carrickfergus aan de noordkant van Belfast Lough. Bij aankomst bleek er van alles te doen, vanwege de herdenking van het begin van de eerste wereldoorlog. Ook de mogelijkheid om Carrickfergus Castle te bezoeken, een imposant Normandisch kasteel uit de 12e eeuw met een roemrucht militair verleden.

In Belfast liggen we in het Titanic Quarter, op de plek waar de Titanic is gebouwd. Hier is de Titanic Experience, in een iconisch gebouw. Vrijdag gingen we er heen. Het verhaal begint in Booming Belfast uit het begin van de 20e eeuw, met linnen- whisky- en tabaksindustrie, en natuurlijk scheepswerven, zoals die van Harland and Wolff waar de Titanic is gebouwd. En eindigt met het vinden van het wrak van de Titanic in 1985. Het was enorm indrukwekkend, en werkelijk prachtig vormgegeven.

Belfast zelf is niet al te groot, en behoorlijk rustig qua verkeer. Een afwisseling van indrukwekkende gebouwen van rond de eeuwwisseling en lelijke er tussen gepropte gebouwen uit de vijftiger jaren. Historische pubs, en ook mooi industrieel erfgoed zoals een oude gasfabriek, en oude linnenfabrieken. In de Botanic Garden het Palm House uit 1840, gemaakt van gietijzer en glas. Een van de eerste gebouwen van dit type in de wereld.