De Clyde op

Op onze ankerplaats bij Carrick Castle heerst complete stilte. Heerlijk. Onze vorige aanlegplaatsen waren trouwens ook meestal extreem rustig. Het weer is voor de verandering prima. 

Zoekend naar het juiste pad, doen we zo'n 2,5 wandeling. Heel leuk om weer eens in echte bergen te zijn. Ze hebben het zelfs over alpen, de "Arrochar alps". Ze reiken dan ook tot zo'n 1000 meter, en er zitten dus een paar Munros bij, toppen van meer dan 3000 voet, genoemd naar Sir Hugh Munro, die een lijst van deze Schotse bergen opstelde. Wij komen niet hoger dan zo'n 400 meter. Wel prachtig uitzicht op het meer natuurlijk.
Bij terugkomst blijkt dat we door de Carrick Castle Boat Club waren uitgenodigd voor de zondagse barbecue op het strand. Te laat gezien, maar exemplarisch voor de hartelijkheid van de Schotten. 

Maandag varen we naar James Watt Dock in Greenock, op de Clyde. Zo'n 25 mijl van Glasgow, en van ouds her een industriestad met een vooral maritiem karakter. Daar is overgens niet veel meer van over.

James Watt Dock zelf is in 2011 opnieuw in gebruik genomen als jachthaven. De receptie en de douches zijn in de oude suikerpakhuizen, waar vroeger rietsuiker uit West-Indië werd opgeslagen.

Langs de kust loopt het "coastal trail". Het is prachtig weer, dus ook na het eten fietsen we nog weer langs de  Clyde.Vanuit de drukte van de stad ben je in no time de heuvels boven Greenock in. Op en neer gaat het naar het Greenock Cut Visitor Centre gelegen aan Loch Thom. Dat is een waterreservoir genoemd naar ingenieur Robert Thom. Begin 19e eeuw ontwierp deze een ingenieus systeem van waterreservoirs en aquaducten dat Greenock van schoon water moest voorzien. We lopen een deel van de Greenock Cut wandeling, dwars door een al paars kleurend heidelandschap, langs het open aquaduct en met mooie uitzichten op de Clyde. Met het weer moet het niet te gek worden, want we hebben het gewoon warm! Vlakbij is ook Newark Castle. Een kasteel in een kasteel: binnenin een 15e eeuws deel, dat aan het eind van de 16e eeuw werd uitgebouwd tot een renaissance-landgoed. Heel goed geconserveerd, en met nog veel oorspronkelijke elementen.

wandelend langs de Greenock Cut

Newark Castle

Inmiddels is er trouwens een "change of plans".  We liggen hier in James Watt Dock heel goed en beschut, en na een paar prachtige dagen wordt het weer opnieuw extreem "unsettled" met harde zuidenwinden.We besluiten hier te overwinteren. Er is genoeg te zien en te doen, zowel rond Greenock, als natuurlijk in Glasgow. Na één bezoek aan deze stad is er nog zo veel over om te bekijken dat we morgen weer teruggaan. Vorig jaar waren we niet zo enthousiast, nu heel erg. Het feit dat we nu de fiets mee hebben heeft hiermee te maken: Glasgow is enorm groot, en voor je het weet ben je alleen maar afstanden aan het overbruggen. We verheugen ons al op de kathedraal, een aantal gebouwen van de architect Macintosh (geweldig!), het Kelvingrove en Huntarian (musea), Glasgow University en de City Chambers.

Glasgow University

grote hal Kelvingrove museum

Verder is er genoeg te doen aan winterklaar maken van de boot, want maandag 31 augustus vliegen we vanuit Glasgow terug naar huis.  

Rond de Mull of Kintyre naar de Firth of Clyde

onderweg naar Gigha

In twee prachtige dagen varen we 80 mijl om de Mull of Kintyre naar Campbeltown. Het eerste traject naar Gigha zeilen we heerlijk. Zoals voorzien hebben we de dag erna rustig weer, en zelfs heel veel zon. Dat rustige weer hebben we wel nodig voor de Mull of Kintyre. In de boeken staan de nodige horrorverhalen over deze kaap.  Aanbevolen bij dit weertype wordt de route vlak onder de kust, en niet 3 mijl er buiten. Tussenin moet je niet wezen, want daar lopen de stromingen tegen elkaar in, en krijg je brekende en soms zelfs staande golven. Ondanks het ontbreken van wind, is de tocht spectaculair. De Mull is een enorme, woeste steenklomp, waar niets is, zelfs geen schapen. In de buurt van de vuurtoren begint de stroming fors toe te nemen, en we zien turbulent water iets verderop, wat betekent dat  we nog meer naar binnen moeten. In de Sound of Sanda, onder de Mull, is het water opeens vlak.  Na 8 uur varen  bereiken we vroeg in de middag Campbeltown.

de Mull of Kintyre

Daar fietsen we in Machrihanish Bay een stuk van de Kintyre Way, de lokale lange afstands wandelroute, en bezoeken het Machrihanish Seabird Observatory, waar we 10 pond doneren. Daar krijgen we een DVD met foto’s van vogels voor terug. Mét lokale muziek op de achtergrond!!! Nu nog uitzoeken hoe die vogels allemaal in het Nederlands heten. Zeilend zie je in elk geval hele groepen jan-van-genten. Als je opschrikt van een enorme plons, is dat meestal zo’n prachtige, geelgekopte zeevogel die het water induikt.

Over de Doirlinn, de bij eb droogvallende dam die het eiland Davaar met Kintyre verbindt, lopen we naar de 7 grotten die de zee in de rotsen heeft uitgehold. In de zevende grot een schildering van de kruisiging, in 1887 door een lokale artiest op de rotswand aangebracht. Best wel indrukwekkend!

over de rotsen lopend op Davaar Island

de "crucifixion" op de rotswand

Met gigantisch donkere luchten, en de nodige plensen water, varen we naar Loch Ranza op Arran, en de dagen daarna door de Kyles of Bute, het smalle stuk water tussen het eiland Bute en het schiereiland Cowal. Volgens de boeken ook al zo'n "renowned navigational challenge" vanwege de rotsen en de smalle doorgang. Zowel in de West- als in de Oost-Kyle liggen we aan een meerton van een hotel. Gratis liggen, als je dan maar wel wat komt eten of drinken. Het weer is niet slecht, maar wel erg grijs. 

donkere lucht boven Kintyre...

.... en op Loch Ranza

de Kyles of Bute op de kaart .....

...... en in het echt

eventjes zomer op de Oost Kyle

Langs Rothesay op Bute varen we naar het Holy Loch, en liggen in een prima marina. Terugfietsend van Dunoon worden we toch weer nat (;-.  Met wat beter weer naar het noorden, Loch Long en Loch Goil op, Bij Carrick Castle lig je echt schitterend, midden in de natuur en omringd door flinke bergen. Het lijkt net Oostenrijk of Zwitserland. Hemelsbreed zo'n 20 mijl van Glasgow, maar in een compleet andere wereld. Morgen maar eens te voet de bergen in.

Loch Melfort

water tanken in Crinan

Voor de tocht van Crinan naar het noorden moet je zorgvuldig plannen. Allereerst kom je door een belangrijk “tidal gate”, de Dorus Mor, waar het 7 knopen kan stromen. In de praktijk viel het best mee, maar om de hoek, richting Shuna,  gingen we nog alle kanten uit. Bovendien weet je daar door alle inhammen, eilanden, rotsen in het water en kapen, dichtbij en in de verte,  totaal niet wat je ziet, en lijkt het of nergens een doorgang is. Hoe moet dat geweest zijn toen er nog geen elektronische navigatie was?!

landschap boven Degnish

In Loch Melfort kunnen we heerlijk aan een steiger vastmaken. Geen overbodige luxe nu het Metoffice weer een aantal dagen zeer harde wind of  storm  in het vooruitzicht stelt. Het is een prachtige, goed beschutte zeearm, met groene heuvels rondom. Fietsend naar Degnish Point, één van de uiteinden van het loch, waan je je in een uithoek van de wereld. Het is hier “wildromantisch”, zoals een Duitser in Cuilfail hotel het gisteravond uitdrukte.

leisteenwand

Het hele gebied, maar vooral het eiland Easdale ten westen van dit loch, was ooit bekend om zijn leisteenindustrie. Bij Degnish komen we zo’n leisteenwand tegen. Waarschijnlijk heeft men hier met een ontploffing een weggetje willen vrijmaken.




Dinsdag gaan we met de bus naar Oban, de grootste stad (zo'n 8.500 inwoners!!!)  in de regio "Argyll and the Isles". Ook bekend als "the gateway to the Isles" vanwege alle ferry's die hier vertrekken, Wachtend op de  bus worden we door een echtpaar aangesproken. Of we mee willen rijden naar Oban. Kom daar maar eens om in Nederland! De weg is geaccidenteerd, bochtig, en prachtig. Oban is redelijk druk, o.a. vanwege de West Highland Yachting Week die op dit moment plaatsvindt.

avondrood water in de sloot!!

V.w.b. het weer: de zomer werd eerst door de geleerden hier gekwalificeerd als de slechtste zomer sinds 1969, en is inmiddels opgeklommen in de ranglijst tot slechtste zomer "on record". Zelfs de Schotten klagen. Maar donderdag en vrijdag komt er (tijdelijk!) enige verbetering: minder wind en minder regen. We gaan terug naar Gigha, en vandaaruit de Mull of Kintyre ronden op weg naar de Clyde.