Zoals beloofd wat foto's.

Nog in Frankrijk: droogvallende toegang tot St. Denis d'Oleron

De tide-gauge geeft aan hoeveel water er staat.

Oversteek: Spanje in zicht

Puerto Viejo Bilbao

Guggenheim museum

transporterbrug over de Nervion

houten villa's langs de rivier in Bilbao

kathedraal van Castro Urdiales

klotsen langs de kade in Castro Urdiales

strand El Sardinero in Santander

kapelletje in het buitengebied van Santander

zicht op Santander vanaf het water

Na 4 dagen ankeren in de baai, zijn we in Santander marina, een half uur verderop, op de kant geweest om o.a. de anode van de klapschroef te vervangen. Een zwemtochtje langs de boot had geleerd dat die compleet op was. Tijdens het ankeren uiteraard volop de nieuwe generator gebruikt, die het eindelijk probleemloos doet.

En nu liggen we, na alweer een nacht doorvaren, in Gijon, in de provincie Asturie. Weer een heel andere stad, lijkt het. Daarover later meer.

Spanje!

Het laatste bericht is al even geleden, maar wifi is hier niet altijd evident. Hier = in Spanje, want daar zijn we inmiddels. Een week geleden rechtstreeks van Oléron naar Bilbao gevaren in zo'n 34 uur. Prachtig gezicht bij aankomst: zee én bergen!
Alle marina's liggen ver buiten de stad, maar in Las Arenas is het ook erg leuk. Strand, zwembad, mooie boulevard, veel te doen. Bilbao is geweldig. Enorm veel grandeur, oude stad met smalle straatjes, en in de nieuwe stad oud en nieuw door elkaar. Foto's  volgen later. Na een aantal dagen doorgevaren naar Castro Urdiales. Prachtige 14e eeuwse kerk, brug,   kasteel en resten van een klooster. In de oude stad is het 's avonds knalgezellig. Iedereen op straat, wijntje drinken, tapas eten. Wel lagen we 's nachts te klotsen aan een kade. En nu zijn we dan in Santander. De stad is leuk, maar veel minder indrukwekkend dan Bilbao. Meer strandvertier. Er zijn trouwens overal prachtige zandstranden. We liggen wel erg leuk geankerd, voor het strand en paleisachtige gebouwen, en met aan de overkant de bergen.

Het weer wisselt wat, twee dagen met wat regen, vandaag weer heerlijk. Koud is het gelukkig nooit.

 Zeilen is niet heel eenvoudig: de wind komt voortdurend uit het westen, en de afstanden zijn lang.

La Rochelle en omgeving

La Rochelle is echt een prachtige, oude stad. De meesten zullen wel eens de foto's gezien hebben van de twee torens waardoor je de Vieux Port binnenvaart:

In de 16e eeuw was de stad een protestants bolwerk, en om die reden begin 17e eeuw belegerd. en grotendeels verwoest, door Richelieu (Le Grand Siège). Maar daarna heeft de stad niet veel meer geleden. Dus vol historische gebouwen, meestal van witte kalksteen, prachtige arcades, smalle straatjes, met als middelpont het gebied rond de oude haven. Een stad met enorm veel sfeer. Bij aankomst op zaterdag was het daar erg druk, de dagen erna viel dat heel erg mee.

Vanuit La Rochelle 10 mijl verder gevaren naar St. Denis op het Ile d'Oléron. Best spannend, want de toegang tot de haven valt grotendeels droog. Plannen dus.

Op de Tide Gauge kun je zien hoeveel water er boven de drempel staat die het water in de haven houdt. Op de foto is dat zeg maar niets. Maar rond half tij kwamen we er prima doorheen.

Het weer is wat minder: grijzig, met af en toe een buitje. Maar ook dan is het nog steeds lekker fietsweer, en hoeft de lange broek niet aan. 

En nu treffen we voorbereidingen om van hier naar Spanje over te steken, een tocht van zo'n 180 mijl. Wordt vervolgd!

Steeds zuidelijker

Het is zaterdag 1 juli, 5 uur ’s morgens, de wekker gaat. Hm, niet gedacht, het is nog donker! Toch maar weg om 05.45, het wordt al iets lichter. Hm, niet voorspeld, de baai van Lorient zit potdicht van de mist! Niet leuk als je een baai vol rotspartijen uit moet zigzaggen. De boeien zie je pas als je er bijna tegen aan vaart. Maar, met goed turen én met behulp van de electronische kaarten komen we op open zee. ‘s Avonds zijn we in Le Pornichet, in de baai van La Baule.

De volgende dag verder, naar het Ile d’Yeu, zo ongeveer voor Nantes gelegen. Alle boten komen bijna tegelijkertijd aan, dus het is een heel gekrioel in de haven. Over twee weken, als het Franse hoogseizoen aanbreekt, schijn je hier nauwelijks meer binnen te kunnen. Het weer is steeds rustig, een beetje grijzig ’s morgens, zonnig en warm in de middag.

Het eiland blijkt ontzettend leuk te zijn. Witgekalkte huizen met pastelkleurige luiken, een overdaad aan bloemen, leuke dorpjes, fijne fietspaden over het hele eiland, en het nodige te zien. De Port de la Meule, waar iedereen hoog van opgeeft, valt wat tegen. Veel mensen, horeca, en niet zo spectaculair als we gewend zijn. Schotland en Ierland hebben ons natuurlijk wel verwend! Verder fietsend wordt het echter een stuk rustiger, en erg leuk. Le Phare des Corbaux in het uiterste zuid-oosten, Le Vieux Chateau  aan de zuidkust, het kerkje in St. Sauveur, de vele menhirs en dolmens, en dat ook nog met prachtig weer.

In de stromende regen vertrekken we uit Port Joinville (Ile d’Yeu). Duurt maar even. Daarna grijze lucht maar absoluut niet koud. ‘s Middags weer stralend blauw en warm. De wind staat op de kop, we buigen af naar Les Sables d’Olonne, en meren af in Port Garnier, midden in de stad. Verderop Port Olona, de thuisbasis van de Vendée Globe. Les Sables blijkt ontzettend leuk: aan de havenkant een boulevard, vlakbij, aan de strandkant, een boulevard met nog de nodige gebouwen uit het begin van de twintigste eeuw, en tussenin de nauwe straatjes van het voormalige visserskwartier, nu voetgangersgebied met winkeltjes. Heel gezellig allemaal. Ten noorden de Salines, de voormalige zoutmoerassen. Een prachtig gebied, lijkt een beetje op onze Weerribben. De Velodyssée gaat er dwars doorheen.

En net zijn we aangekomen in La Rochelle. Onder de 30 meter hoge brug die naar het Ile de Ré leidt doorgevaren. We liggen in een marina van slecht 4500!! ligplaatsen. Echt een zeilnatie, Frankrijk!! Het is ff fietsen naar de oude stad. Ziet er geweldig uit, daarover later meer.

Zuid-Bretagne

Het hart van Concarneau is de oude vestingstad, uit de 15^e/16^e eeuw. Prachtig geconserveerd, maar ook wel behoorlijk toeristisch. Misschien nog wel indrukwekkender  is het kerkje in Locmaria-al-Hent dat we de volgende dag al fietsend door de binnenlanden tegenkomen. Uit de 16^e eeuw, met een lemen vloer en prachtige oude beelden. We krijgen de sleutel van de mensen ertegenover. Langs deze Voie Verte (een oude spoorweg) is het trouwens overal erg mooi: kleine gehuchten met mooie huizen en boerderijen, glooiend land met weides en tarwevelden, en overal prachtige bomen (vooral veel kastanjes) en bloemen.

’s Zondags varen we door naar Lorient met weinig wind maar prachtig weer,  en zetten zo waar de Code Zero op (lichtweerzeil van 100 m2). Dan weten we ook weer hoe dat moet! Lorient Harbour is de oude Port de Commerce, en ligt midden in de stad, die duidelijk erg geleden heeft onder de oorlog: weinig tot niets aan oude gebouwen te vinden. Dat heeft waarschijnlijk te maken met het feit dat hier Duitse onderzeeboten werden gebouwd en opgeslagen in hangars. Vreemd genoeg zijn die niet geraakt, en we bezoeken ze. Dat hele gebied, ook de oude hangars, barst nu van de maritieme activiteiten. Snelle oceaanzeilers liggen in de haven.

Port Louis, aan het begin van de Rade de Lorient, is ook heel erg de moeite waard het begin van de Rade de Lorient, is ook heel erg de moeite waard (fototoestel ergeten (-;). Een  citadel met bastions begin 17^e eeuw gebouwd om de rede te verdedigen, en genoemd naar Lodewijk de 13^e. In de citadel o.a. het museum van de Compagnie française de Indes Orientales, die hier in 1666 gevestigd werd. Vandaar de naam Lorient (het oosten). Heen fietsen we zo’n 2 uur om de hele rede heen, terug in 20 minuten met de ferry. Pont Scorff, de dag erna, lijkt eerst niet veel bijzonders, maar als we eenmaal het centrum gevonden hebben, blijkt het heel interessant, en vol met beeldengroepen en ateliers. Kennelijk een kunstenaarsdorp.

Vrijdag, als we met de trein naar Vannes zijn  (heel erg leuk!) , komt zowaar de nieuwe inverterkast voor de generator waar we op liggen te wachten.  En -hoera!- het lijkt nu allemaal goed te werken ;-). Nu ook de stormdepressie in de Golf van Biscaje op zijn einde lijkt, kunnen we verder.