Als we de Ria de Muros, voluit de Ria de Muros y Noia, binnenvaren, moeten we eerst om het uitsteeksel heen waar de berg Louro op ligt. Voor de kust veel rotsen en ondieptes. Om de hoek ligt de baai van San Francisco, met zijn klooster, waar we een paar jaar eerder lagen. We zeilen lekker verder de ria in, want we willen net als vorig jaar ankeren in de Ensenada de Esteiro. Het is hier prachtig, en veel ankeraars zijn er niet. Alleen de stranden zijn druk bezet met Spaanse gezinnen, vooral in de middaguren.
 |
| Voor anker in Esteiro |
Het is niet heel eenvoudig om met de bijboot aan de kant te komen, want daarvoor moet je een stukje de Rio Maior op, die in de baai uitkomt. En met laag water is dat niet te doen. Als het water wat is opgekomen kun je je weg zoeken tussen de ondieptes door. Het water is helder, dus je kunt goed zien wat je doet. Achter het dorp zijn leuke wandelpaden, maar die zijn voor later. Eerst maar eens het dorp en omgeving verkennen, en lunchen aan het strand.
Eén van de routes gaat naar de Pedro do Cadro, een gebied met granieten rotsen in allerlei vormen die door erosie zijn ontstaan. Het blijkt een fantastische route, met o.a. een grot, en op de top een troon, een samenstel van grillige vormen, uitgeholde rotsen, én een prachtig zicht op de ria.
 |
| Rio Xallas |
Zonder Muros gezien te hebben besluiten we weer verder zuidwaarts te gaan, de Ria de Arousa in. Eén van de meest interessante ria's. Hier is zo veel te beleven dat we ruim de tijd willen hebben voor een bezoek.
