Vive la France

We blijven uiteindelijk een week in Howth. Af en toe is het rustig, qua wind, maar meestal blaast het fors vanuit het zuiden met enorme uitschieters. Vrij onaangenaam zeilweer. Maar vrijdag's kunnen we met goed fatsoen naar Arklow, en besluiten we de volgende dag gelijk door te gaan naar Bretagne. Het had alleen niet veel gescheeld of we waren na vertrek onmiddellijk weer omgekeerd. Wind en stroom tegen, een vreselijke zee, we komen nauwelijks vooruit. Even rust, en dan, tussen de banken, nog meer gestamp en gebeuk. Maar we zetten door, en als we na Rosslare, in het zuid-oosten van Ierland, de zee opsteken wordt het beter. Zondagmorgen zitten we in het centrum van het hogedrukgebied dat er ligt. Warm, eerst geen wind. Een enorme school dolfijnen zwemt en speelt rond de boot. Soms duiken ze er gewoon onder.

flink grootzeil

 's Nachts langs de Scilly Islands, en dan een fantastische zeiltocht richting Frankrijk. Er is veel gerekend en gepuzzeld om de verschillende TSS'en (verkeersscheidingsstelsels: daar zit de grote scheepvaart, en die ben je verplicht haaks over te steken) te omzeilen, maar het pakt allemaal goed uit. Na 302 mijl en 55 uur zeilen maken we vast in Camaret-sur Mer, in de goulet de Brest.

Moe, maar voldaan.

mooi. hoor, als de zon opkomt 

Heel gek, om opeens in zo'n andere setting te   zijn. De de huizen zien er anders uit, er wordt een andere taal gesproken, de sfeer is anders, er wordt al best druk gezeild, én het weer is prachtig. Ook hier een hittegolf, maar aan en op het water is het heerlijk. We blijven een paar dagen en maken mooie fietstochten naar diverse kapen. Er liggen heel veel oude fortificaties, en monumenten die te maken hebben met de Battle of the Atlantique.

vergane vissersschepen in Camaret

Inmiddels zijn we, via de Raz de Sein en de Pointe de Penmarc'h aangekomen in Concarneau. een oud vestingstadje. Officieel zijn we nu in Zuid-Bretagne. Het weer is wel wat minder geworden, maar nog steeds heel behoorlijk. 

Mei 2017: terug in Ierland

Eind mei vliegen we terug naar Belfast om het zeilen weer op te pakken. Maar eerst nog een lijstje klussen afwerken: ankerlicht op de radarmast plaatsen, afstandbediening generator installeren, bakboordwatertank schoonmaken, nieuwe douchepomp monteren, onderwaterschip nog eens poetsen, roer vrijmaken van mosselen, kaarten aanschaffen en nog zo wat. Als we aankomen is het prachtig weer. Tussendoor fietsen we naar Dundonald en door de binnenlanden door naar Bangor. Terug langs Belfast Lough. Een erg leuk tochtje. Maar als het werk zo'n beetje gedaan is, wordt het weer erg onstandvastig en vooral erg onstuimig. Uiteindelijk varen we 7 juni naar Ardglass. Met een flink aantrekkende wind op de kop wordt het behoorlijk afzien.

Ardglass in het avondlicht

We blijven een dagje, samen met de mensen van de Mooie Nel, die we ook al in Belfast waren tegengekomen. Veel regen, veel wind. Vrijdags vertrekken we om vijf uur samen richting Howth, net boven Dublin. Ook nu geen goede wind, maar het weer is wel prima. Om 14.45 maken we na 57 mijl varen vast in de marina. Het zal hier wel even blijven worden, want er wordt voor een aantal dagen windkracht 7-8 voorspeld. En die wind komt er ook.

Howth 

pad over de kliffen

Maar Howth, een soort voorstad van Dublin voor de beter gesitueerden, blijkt ontzettend leuk. Voor de kust Ireland's Eye (een eiland). Onder aan de haven veel visactiviteiten en restaurantjes. Op de heuvel het historisch deel van Howth, heel authentiek. We wandelen er naar toe, en vandaar een 10 km lange tocht langs de kliffen, en door de binnenlanden. De dag erna op de fiets naar Dublin, 15 km. windkracht 7-8 tegen over een soort van afsluitdijk. Goed voor de conditie zullen we maar zeggen. Onderweg wel een gigantische "downpour" (stortbui). Was voorspeld!!

En  nu beslissen wat we gaan doen: voor de komende week wordt er weliswaar wat  minder wind voorspeld, maar wel continu uit de verkeerde hoek. Hier blijven, waar veel te doen is, of door naar Arklow, waar je redelijk saai ligt. Wordt vervolgd!