Vive la France

We blijven uiteindelijk een week in Howth. Af en toe is het rustig, qua wind, maar meestal blaast het fors vanuit het zuiden met enorme uitschieters. Vrij onaangenaam zeilweer. Maar vrijdag's kunnen we met goed fatsoen naar Arklow, en besluiten we de volgende dag gelijk door te gaan naar Bretagne. Het had alleen niet veel gescheeld of we waren na vertrek onmiddellijk weer omgekeerd. Wind en stroom tegen, een vreselijke zee, we komen nauwelijks vooruit. Even rust, en dan, tussen de banken, nog meer gestamp en gebeuk. Maar we zetten door, en als we na Rosslare, in het zuid-oosten van Ierland, de zee opsteken wordt het beter. Zondagmorgen zitten we in het centrum van het hogedrukgebied dat er ligt. Warm, eerst geen wind. Een enorme school dolfijnen zwemt en speelt rond de boot. Soms duiken ze er gewoon onder.

flink grootzeil

 's Nachts langs de Scilly Islands, en dan een fantastische zeiltocht richting Frankrijk. Er is veel gerekend en gepuzzeld om de verschillende TSS'en (verkeersscheidingsstelsels: daar zit de grote scheepvaart, en die ben je verplicht haaks over te steken) te omzeilen, maar het pakt allemaal goed uit. Na 302 mijl en 55 uur zeilen maken we vast in Camaret-sur Mer, in de goulet de Brest.

Moe, maar voldaan.

mooi. hoor, als de zon opkomt 

Heel gek, om opeens in zo'n andere setting te   zijn. De de huizen zien er anders uit, er wordt een andere taal gesproken, de sfeer is anders, er wordt al best druk gezeild, én het weer is prachtig. Ook hier een hittegolf, maar aan en op het water is het heerlijk. We blijven een paar dagen en maken mooie fietstochten naar diverse kapen. Er liggen heel veel oude fortificaties, en monumenten die te maken hebben met de Battle of the Atlantique.

vergane vissersschepen in Camaret

Inmiddels zijn we, via de Raz de Sein en de Pointe de Penmarc'h aangekomen in Concarneau. een oud vestingstadje. Officieel zijn we nu in Zuid-Bretagne. Het weer is wel wat minder geworden, maar nog steeds heel behoorlijk.