Peterhead - Whitehills

Op een boot is er altijd werk, dus hebben we na aankomst in Peterhead in dichte mist en bij 10 graden de pockets waar de zeillatten in zitten gerepareerd (die waren er met hun scherpe kopse kanten dwars doorheen gegaan), wat onvolkomenheden in de radar en stuurautomaat hersteld, en lekker warm in de kajuit (buiten storm en regen) vaarplannen voor de komende trajecten gemaakt.

Daarna het nodige ondernomen. Want niks te beleven in Peterhead is natuurlijk niet helemaal waar. Het stadje is redelijk armoedig en doods, maar wel is er de Formantine-Buchan way, een tot fietspad getransformeerde spoorweg. Die brengt je snel buiten de stad, waar het landschap alleraardigst is. We zagen koolzaadvelden, volop brem, meidoorn, lijsterbes, klokjesbloemen en wilde viooltjes in de berm, en een ree midden op het fietspad.

Ook zijn we langs de kust naar (de ruine van) Slains castle gefietst. Dit kasteel aan de kust zou Bram Stoker geïnspireerd hebben tot de creatie van de Dracula-figuur. Langs het kasteel loopt een prachtig kustpad,, dat o.a. leidt naar Bullers o'Buchan, een natuurlijke boog over het water die is ontstaan doordat het dak van de oorspronkelijke grot instortte.

Inmiddels zijn we in Whitehills beland. Vanochtend vroeg uit Peterhead vertrokken met de bedoeling naar Wick te varen, maar de sterke stroom bij Rattray Head en ook het ontbreken van wind maakten dat we totaal niet opschoten. Omdat we niet in het donker in Wick wilden aankomen, hebben we het roer (letterlijk) omgegooid en zijn we naar Whitehills in de Moray Firth gevaren. Bij aankomst was het daar laag water, en zaten we twee maal vast: één maal in het toegangskanaal, één maal in de haven zelf. Nee, echt diep is het hier niet.