De Portugese Noord

Tijdens de zomermaanden staat langs de kust van Portugal vaak de Portugese Noord. In Leixões (spreek uit "layshoinsh'') waait die dagen achter elkaar loeihard. De wind giert door de haven, en er is een enorm temperatuurverschil tussen de stad, of meer in het algemeen het binnenland, en de kust. Wel al die tijd strakblauwe luchten. Genoeg tijd dus om de omgeving uitgebreid te verkennen. Naast -uiteraard - Porto is vooral de kust richting noorden leuk.

 De San Francisco kerk is van binnen een en al goud: gestolen uit Brazilie in de slaventijd. Walgelijk eigenlijk.

Uiteindelijk kunnen we op woensdag verder. 67 mijl te gaan, dus we vertrekken om 5.30 uur. Na zo'n 11,5 uur zijn we in Figueira da Foz. Onderweg toch weer zwarte walm uit de motor. Onze Willie Wortel aan boord vindt na enig zoeken de oorzaak: een lek in de uitlaat heeft het luchtfilter verstopt, waardoor de motor bij hogere toeren niet voldoende lucht kreeg en er geen volledige verbranding meer was. Luchtfilter eruit, en een paar dagen later vervangen door een zelfgemaakt exemplaar.
Figueira da Foz is vooral een vrij bekende badplaats. Enorm lange, en vooral brede standen. Het oude gedeelte met smalle straatjes en een aantal markante gebouwen is best leuk. Op Hemelvaart - dat hier in het zeer katholieke Portugal niet gevierd wordt trouwens - is het heet, zo'n graadje of 32. Desondanks verkennen we de omgeving en komen we uit bij de oude vuurtoren op Cabo Mondego.
Vrijdags is het lekkerder. Eerst bezoeken we Casa de Paço, waar we een privé rondleiding krijgen langs de 7000 Nederlandse tegeltjes uit begin 18e eeuw die er de muren bekleden. Erop landschappen, ridders, enkele belangrijke historische figuren en bijbelse taferelen. Blijken van een Nederlands schip te komen dat ooit zware stormschade opliep en ze ruilde voor reparatie van het schip. Zo gaat één van de verhalen althans.

Aan de overkant van de rio Mondego zijn zoutpannen. Van de 2000 die vroeger in gebruik waren zijn er nu nog zo'n 20 over. Dat - en nog veel meer - vertelt ons Pedro, die bezig is de zoutpannen schoon te maken voor de zomerproductie. Zwaar werk!! Bij zijn Venezolaanse vrouw kopen we een zakje zeezout, en een zakje "flor de sel". Dat is het vel dat bovenop het water drijft, dus het zout dat het eerst kristalliseert. Verder fietsend zien we hele grappige zwart-witte vogels met enorm lange oranje poten, en een grote rechte snavel. Het blijken steltkluten te zijn. In Nederland tamelijk zeldzaam. En dan spotten we enorme groepen flamingo's. Geweldig!!

 We zijn inmiddels via Peniche in Cascais aangekomen, maar daarover later meer.