Lissabon in zicht

Van Figueira da Foz is het 58 mijl varen naar Peniche. Weer vroeg op dus, want langs deze kust moet je bijtijds binnen zijn: in de loop van de middag gaat het steevast royaal waaien. 
Peniche was vroeger een eiland, maar zit nu vast aan het land. Het heeft nog een actieve vloot van vissers, en maakt daardoor ook een onopgepoetste indruk. Het aan de zee gelegen 16^e eeuws fort werd in de 20^e eeuw omgebouwd tot een gevangenis naar Amerikaans model. Hier werden in de tijd van dictator Salazar politieke gevangenen opgesloten. Een flink aantal daarvan wist trouwens toch te ontsnappen. De bezoekershokjes waar zowel gevangenen als bezoek gekoeioneerd werden zijn nog te zien.

Als je het schiereiland rondfietst kom je niet alleen langs Cabo Carvoeiro, en de daarvoor gelegen rotsklomp Nau dos Corvos (“schip van de raven”), maar ook langs spectaculair ruige, diep ingesleten spelonken. 

Met de bus bezoeken we het middeleeuwse, geheel ommuurde Obidos. Het stadje werd in 1228 door koning Dom Dinis aan zijn vrouw Isabel cadeau gegeven, en is tot in de 19^e eeuw privé eigendom van de koning gebleven. Nauwe, kronkelende met keitjes belegde straatjes, drie kerken, waarvan de Igreja de Santa Maria met zijn houten plafond en met azulejos betegelde muren ongetwijfeld de mooiste is, en een fors kasteel. De huizen zijn allemaal wit met blauwe of gele beschildering. Het is absoluut toeristisch, maar toch heel erg de moeite waard.

 

En dan weer verder, richting Lissabon. De baai van Cascais vliegen we binnen, en we gaan toch maar in de royaal dure marina liggen. De formaliteiten duren absurd lang: we zijn minstens een uur bezig! We zijn hartstikke moe, maar maken ’s avonds toch nog maar een ommetje door de stad. In de straatjes aan de haven een en al (nogal toeristische) restaurantjes, verderop hele interessante, grote huizen en palacio’s. De Cidadela de Cascais is gigantisch. Hier bracht de koninklijke familie normaal gesproken de zomer door. Binnenin veel kunst in de open ruimte, galerieën, een luxe hotel en een museum. De volgende dag gaan we toch maar 5 mijl verderop naar Oeiras. Is ons door velen aanbevolen. Vandaar kun je (met bus, trein en/of fiets) alle kanten op. De ontvangst is heel prettig en snel, en we krijgen via de mail direct veel toeristische info. De volgende morgen liggen er verse broodjes in de kuip.

Maar na aankomst fietsen we eerst maar eens langs de Taag richting Lissabon. En ja, we bereiken de Torre de Belém en het monument dat herinnert aan de tijd van de ontdekkingsreizen (met o.a. Vasco da Gama). Nog wat verder langs de vele dokken, en dan weer terug. 

 Sintra, boven in de heuvels ten noorden van Cascais, is werelderfgoed. Het is een stadje, op een heuvel gelegen, vol paleizen, landhuizen, kastelen, parken en wilde tuinen. We gaan er per bus naar toe, maar worden een stuk van Sintra Vila afgezet. Het hoogste paleis, het paleis de Pena, torent gigantisch hoog boven ons uit. We gaan lopen, maar komen er niet echt uit welke kant we nu op moeten. Uiteindelijk laten we ons door één van de vele tuktuk's die hier rondrijden. bij genoemd paleis afzetten. Door het park er naar toe. Het is sprookjesachtig, maar er staat een rij van een uur voor de bezichtiging. Verder naar het Cruz Alta, en het Moorse kasteel. En dan vinden we toch nog de route naar Sintra Vila, waar o.a. het Palacio Nacional de Sintra staat. 

 Vanuit Oeiras bezoeken we uiteraard nog een aantal keren Lissabon. Een wandeling door Alfama, en langs mooie kerken en miradouros. Over het Praça do Comércio, en door Baixa. Het is er druk natuurlijk, maar erg leuk. Tot slot nog een bezoek aan het schitterende Mosteiro dos Jerónimos. 

 

 Wordt vervolgd.