De baai van Finisterre

10 juni: Met een rif zeilen we de Ria de Vigo uit, dan op een ruimere koers achter het eiland Ons langs de Ria de Arousa in. Langs het Isla Rhua met de kerk erop tot Pobra de Caraminal waar we het anker uitgooien.

De volgende dag gaan we door het Canal de Sagres naar buiten. Dat blijft spannend. Op zich is het kanaal vanaf deze kant goed gemarkeerd, maar je hebt toch het gevoel dat vlakbij de rotsen oprijzen.

We passeren de vuurtoren van Corrubedo, en zeilen dan de baai van Finisterre in.

vuurtoren van Corrubedo

In de vissershaven blijkt een steiger te zijn waar je gratis kunt liggen. Verder geen faciliteiten, alleen water.

In het dorp uiteraard een heleboel pelgrims. Als we naar de vuurtoren lopen waar Finis Terrae echt is (al is het niet het meest westelijke punt van Spanje), is het megadruk, ook met schoolklassen, auto's en bussen. Toch is het een bijzondere plek. 

Terug lopen we veel leuker door de binnenlanden, en komen geen mens meer tegen.

Een prachtige, maar zware fietstocht brengt ons langs het praia de Rostro naar Lires, waar de rivier met de zelfde naam in zee uitkomt. Een dag later langs het praia de Langosteira naar Concurbión waar we de volgende dag naar toe verkassen.

duintjes bij praia de Rostro

praia de Lires, en de Rio Lires

de baai van Finisterre, met rechts (het rode driehoekje onze ankerplek in Corcurbión,

Concurbión is een authentiek dorpje met zowel grote landhuizen -met de typisch Galicische veranda's- als kleine visserswoningen. We zijn de enige zeilboot, en het is er allemaal superrustig. We maken twee mooie wandelingen. Opvallend is de enorme verscheidenheid aan bloemetjes in alle kleuren van de regenboog: monnikskap, slangenkruid, kaasjeskruid, kogelbloemen, klokjesbloemen, kamperfoelie, wilde rozen, allerlei soorten heide, anjelieren, gevlekt zonneroosje, enz. enz. In de duintjes achter het praia de Rostro zagen we zelfs bloeiend vlas. 

Zondag en maandag komt het met bakken uit de hemel, en kunnen we alleen 's middags even op pad. Met harde zuidenwind is het ook lastig om met de bijboot terug aan boord te komen. Als het dinsdag weer droog is geworden, fietsen we langs Cee, in het lochhead, naar de oostkant van de baai. Daar ligt Ézaro, met zijn watervallen. Vanaf het strand sla je links een weg in, en opeens bevindt je je in een compleet andere wereld: een rivier, rotsblokken en zicht op de Monte Pindo. De watervallen komen vrijwel in zee uit, en dat schijnt heel bijzonder te zijn. 

Steil omhoog lopen we nog naar het Mirador de Ézaro. Hellingen van rond de 17%, maar ook van 30%. Hier eindigt regelmatig de Vuelta. In 2012, staat op een paaltje, eindigden hier Rodriguez, Contador en Valverde als nummer 1, 2 en 3.

Ook vanuit Corcurbión fietsen we naar Lires. Helemaal door de binnenlanden. Aan de reacties van mensen die hier wonen merk je dat hier nooit iemand komt. 

Als je vanuit Lires de Camino de Santiago volgt kom je bij de oude brug over de Rio Pedro. Hier liggen nog oude, Romeinse stepping stones.

Het plan is om de volgende dag naar de eerste van de Rias Baixas, de Ria de Muros te zeilen. 

Wordt vervolgd.

Start zomer 2023

Zaterdag 13 mei reizen we weer af richting Vigo. Na ruim 1400 km is de eerste stop in La Puebla de Arganzón. Een erg leuk plaatsje, vlak bij de snelweg. Een prima kamer mét keukentje in een historisch gebouw. Zondag arriveren we in de middag in ons tweede "huis". Alles ziet er goed uit, maar er is genoeg te doen voor we kunnen vertrekken.

De lift-out staat voor vrijdag laat in de middag gepland. De romp ziet er goed uit, maar de schroef en de tunnel van de boegschroef zitten vol zeepokken, mossels e.d. Geen wonder dat het onderste deel het begeven heeft! Het is ruim twee dagen hard werken om de nieuwe onderkant van de boegschroef gemonteerd te krijgen, de schroef schoon te schuren, én om het onderwaterschip in de antifouling te zetten. Maandagmorgen vroeg gaan we namelijk weer terug het water in. Daarom blijft de kraan staan.

Het valt ons op dat er nogal wat boten die ooit aan de Volvo Ocean Race meegedaan hebben hier op de kant gaan. Nu hebben ze hier ook een bok die geschikt is voor de enorm diep stekende kiel van deze boten. 

Terug in het water gaan de zeilen en schoten erop. We maken een proeftochtje op een relatief rustige dag om te kijken of alles naar behoren werkt. Het waait hier namelijk al de hele tijd royaal uit het noorden. Alles lijkt te werken, maar we willen wel nog wat aan de schoten doen.

Eén van de grotere klussen is het maken van een wateraansluitpunt buiten in één van de kastjes. Afgelopen jaar hebben we namelijk na het zwemmen altijd buiten gedoucht, maar om het water achter in de kuip te krijgen moesten we nogal wat toeren uithalen. Om het aansluitpunt te maken moet de hele achterkajuit ontruimd worden. Een goede aanleiding om alle spullen die daar liggen uit te zoeken en op te ruimen! Lei moet zich wel in allerlei bochten wringen om het voor elkaar te krijgen, maar het resultaat mag er zijn!

Omdat aan de genua en stormfok nogal zware schoten zitten die het zeil naar beneden trekken, vooral als ze buitenom gevoerd worden, experimenteren we met allerlei lichtere lijnen die we nog aan boord hebben. Er moet sowieso een stuk af. Na het afbranden moet er een takeling op komen om het uiteinde af te werken. Genoeg instructieboeken aan boord, dus Lei klaart het klusje.

Zondagnacht horen we een jacht binnenlopen. Het blijkt de Silver Tip te zijn. Een jacht van het wat luxere soort, 34 meter lang, complete bemanning erop. Kun je charteren. Kost slechts zo'n slordige 45.000 euro. Per week welteverstaan.

Na twee weken prachtig weer met harde noordenwind draait de wind naar het west/zuidwesten. Dat betekent de aanvoer van meer wolken, soms mist, en ook wat regen. Maar die valt meestal 's nachts. Niettemin maken we een aantal heerlijke zeiltochten op de Ria de Vigo. Met stevige wind kruisen we op richting westen. Dan hebben we dat ook weer eens geoefend. Maar we zijn niet heel blij met hoe het grootzeil erbij staat. Na het nog eens nalezen van de handleiding van de Leisure Furl (giek waarom het grootzeil opgedraaid wordt), grootzeil naar beneden halen, lijntjes waarmee dat vast zit opnieuw bevestigen, inspectie van de mast en de schijven bovenin en het smeren van alles ziet het er bij de volgende proeftocht heel wat beter uit. En zo zijn we weer een paar dagen verder. Na nog wat kleine reparaties gaan we toch maar eens wat uitgebreidere fietstochten maken. Vanuit Vila Nova de Cerveira langs de Rio Minho naar Seixas. Een heel interessant plaatsje, dat vroeger vast belangrijk is geweest voor de visvangst. Prachtig zicht op de monding van de Minho.

Een dag later fietsen we over het Senda da Auga, hoog boven de ria, naar Redondela. Dit pad is tevens de Camino de Santiago, dus onderweg komen we heel wat pelgrims tegen. En ook ons wordt regelmatig "bon camino" gewenst. Het is warm, dat zijn we niet meer gewend. Voor het eind van de week staan (onweers)buien en harde wind op het programma, maar ook dat valt allemaal weer reuze mee. Al vallen er inderdaad wel wat pittige buien.

Zaterdag 10 juni gaan we de haven voor langere tijd verlaten. Het eerste doel is Finisterre, misschien met een tussenstop voor Isla da Sálvora.