Wetens- en wederwaardigheden

- dageraad: het wordt hier veel en veel later licht dan bij ons. Rond 7 uur 's morgens mag je blij zijn als je een beetje licht ziet. Dat hangt natuurlijk samen met de lengte- en breedtegraad waarop wij ons nu bevinden. Die bepalen samen de lengte van de dag en het moment waarop het licht wordt. En inmiddels liggen we zo ongeveer op 43 graden, 44 minuten noord/7 graden 50 minuten west.

- bureaucratie (1):  in Spanje ben je bij elke nieuwe marina waar je aankomt een half uur kwijt met de papierwinkel. Je moet meenemen: papieren van de boot met o.a. naam en registratienummer, de verzekeringspapieren, je paspoorten. Alle gegevens moet je eerst zelf invullen op een formulier, de receptie doet dat nog eens opnieuw, alles wordt gekopieerd en overal komt een stempel op. 

En zowel in Spanje als in Frankrijk hebben we de douane aan boord gehad. Met vragen als: wat is de kleur van de boot? Heeft u radar? Wat is dat ding daar voor aan de mast? Enz. enz. Alles wordt met de hand ingevuld op daarvoor bestemde papieren. En nu is onze vraag: wat gebeurt daar mee? Zitten ze daar bij de douane dan alles weer over te tikken? En wat gebeurt er vervolgens met al die gegevens? Of is het gewoon om de mensen aan de gang te houden???

- bureaucratie (2): in Frankrijk kunnen ze er ook wat van. We maken het volgende mee: we willen met de trein van Lorient naar Vannes, en zijn ruim op tijd (30 minuten van te voren) op het station. Loketten, met een vrij forse rij ervoor. Twee beambten erachter. Veel reizigers hebben minstens tien minuten nodig, want zijn in het vooruit een ingewikkelde treinreis aan het regelen. De tijd gaat dringen. Lei doet (gelukkig) al onderzoek naar het perron. Een Franse dame achter ons krijgt het ook benauwd. Vraagt een van de lokettistes of er mensen zijn die een trein moeten halen. Ja dus!! Er gebeurt niets. Zinloze vraag. Ik ben aan de beurt. Moet minstens 10 vragen beantwoorden. Het duurt en duurt. Het treinkaartje is zo'n ouderwets grote die uit moet worden geprint. Ik krijg nog even omstandig uitgelegd waar het perron is, en dat de kaartjes gecomposteerd dienen te worden. We rennen naar het perron. De Franse dame achter ons gaat ook uit de rij. Op het perron blijkt een kaartautomaat te staan 😫. Maar.... die blijkt pas te gaan werken om 12 uur, op het moment dat de Franse beambte aan zijn/haar obligate middagpauze begint. Hoera voor de Franse spoorwegen. En Macron, doe er wat aan!!