(Backup) Weer op pad

Volgens de boekjes heeft Pontevedra, de hoofdstad van de gelijknamige provincie, een oud centrum. We gaan erheen, en zijn toch enorm verrast door de omvang van het oude, monumentale deel. Overal nauwe straatjes die uitkomen op grote en kleinere gezellige pleinen. Hele aparte kerken, de ruines van een gotische kerk, grote gebouwen uit de negentiende eeuw, en overal prachtige bomen. In de Iglesia de la Virgen de la Peregrina komen pelgrims op weg naar Santiago een stempel halen. Het was wel koud, trouwens, niet meer dan zo'n 15 graden.

Overigens is er hier iets raars met de feestdagen. Vorige week gingen we op Hemelvaartsdag naar A Guarda, in de veronderstelling dat het een zondag was. Zou je toch verwachten in het katholieke Spanje. Maar we zien mensen aan het werk, winkels open en het normale doordeweekse verkeer. Hoe zit dat? Thuisgekomen maar eens internet geraadpleegd. Inderdaad, geen katholieke feestdag in Spanje. Net zo min als Pinksteren. Mogelijke verklaring: in Spanje heeft men meer op met Maria dan met Christus. Zo is Maria Hemelvaart in augustus wel een vrije dag. Het is maar dat je het weet. 

Overigens is het hier qua toeristen nog tamelijk uitgestorven. Ook op het water weinig drukte, hooguit wat dagzeilers in de weekeinden. 

Het eerste echte zeiltochtje naar Portonovo in de ria de Pontevedra is gelijk behoorlijk pittig. Aan de wind zeilend in vlagen tot minstens 26 knopen reven we uiteindelijk ook de genua. Op de ria, waar de golven weg zijn, kan ie weer helemaal uit. Onderweg een school dolfijnen, met een aantal hele grote exemplaren. Blijft een fantastisch gezicht. Overigens is het weer wel inmiddels fantastisch (los van de wind dan). In Portonovo maken we twee leuke fietstochten langs het water. Het vlakbij gelegen Sanxenxo staat bekend als de beste badplaats van Galicia.

De dag erna varen we weer door naar Santa Uxia de Ribeira in de Ria de Arousa. Hoe meer we naar het noorden varen hoe meer wind we krijgen. Grootzeil reven, genua reven, nog meer genua reven en nog steeds varen we meer dan 8 knopen en is het nogal aan de ruige kant. Uiteindelijk op de motor en de stormfok pal tegen de wind de ria in. In Ribeira moeten we een ankerlijn oppakken en met de kop naar de steiger afmeren. Wel altijd hulp van marinero's in Spanje. Maar we liggen met de kuip pal in de wind, en draaien de boot later toch maar zelf om. Zo blijf je lekker bezig!

Overal langs de ria vindt je 'paseos maritimos', wandel- en fietspaden van hout vlak langs het water. Heel leuk fietsen dus. De ria zelf ligt vol met grillig gevormde rotspartijen. We wandelen naar een archeologisch park, en vandaar naar de Piedra de Rana (kikvorssteen), waar je zicht hebt op het nationaal park van Corrubedo, met duinen, moerassen, een zoet- en een zoutwatermeer. Iets hoger ligt het Castro de Cidá, de resten van een nederzetting van zo'n 2500 jaar oud. Morgen maar eens dat park bezoeken, ziet er vanuit de verte prachtig uit!