Met de trein gaan we naar Padrón, een historisch stadje waar de 'padrón' te zien is, de steen waar het lichaam van de heilige Jacobus vanuit Palestina aan land gekomen zou zijn. Uiteraard wordt die bezocht door pelgrims op weg naar Santiago.
Padrón is ook bekend van de 19e eeuwse schrijfster Rosalia de Castro, die het Galicisch een enorme boost heeft gegeven, en van Camilo José Cela, die in 1989 de nobelprijs voor de literatuur heeft gekregen.
En verder nog van de 'pimientos de padrón' die overigens uit Herbón komen. Dat zijn kleine, groene paprikaatjes die, gebakken in olie met een beetje zout, heerlijk zijn als borrelhapje.
Een pittige fietstocht brengt ons naar het Castro de Neixon, op de rots in de baai een clubje wulpen. De dag erna gaan we op petroglieven (zoek)tocht. Rotstekeningen dus. De bakker wijst ons met de auto de weg naar de eerste vindplaats. O.a. een prachtig, duidelijk hert met gewei. Terug richting Rianxo, het bos in en zoeken naar een serie andere. We vinden met veel moeite de indicaties van waar ze zouden moeten zijn, maar verder niks. Jammer dan.
Overal weer de leukste bloemen. Velden met klaprozen, en een boom met rare, grote, borstelige bloemen.
We verkassen naar Rianxo. Er valt niet heel veel te zeilen hier: de hele ria ligt vol rotspartijen (behalve het canal principal), bovendien is er 's ochtends nauwelijks wind, terwijl die later op de middag vrijwel standaard aantrekt tot een harde wind uit NO of NW. Het is ook nauwelijks de moeite het zeil te hijsen als je de hele ria wilt verkennen, want de afstanden zijn klein, steeds zo'n 5 tot 7 mijl.
Rianxo heeft een grote vissersvloot, en er zijn een paar plekjes in het marinagedeelte voor passanten. Het stadje is absoluut niet toeristisch, maar verrassend leuk. Prachtige, idyllische baaitjes om de hoek, een oud centrum en een visserijmuseum dat we bezoeken.
Een pittige fietstocht brengt ons naar het Castro de Neixon, op de rots in de baai een clubje wulpen. De dag erna gaan we op petroglieven (zoek)tocht. Rotstekeningen dus. De bakker wijst ons met de auto de weg naar de eerste vindplaats. O.a. een prachtig, duidelijk hert met gewei. Terug richting Rianxo, het bos in en zoeken naar een serie andere. We vinden met veel moeite de indicaties van waar ze zouden moeten zijn, maar verder niks. Jammer dan.
Overal weer de leukste bloemen. Velden met klaprozen, en een boom met rare, grote, borstelige bloemen.
1 opmerking:
Ik zie de Callistemor citrinus, de rode borstel,ook op White gezien.En dat rode Bos vogeltje is een Serapia neglecta of S. vomeracea. Nog nooit gezien.
Een reactie posten