In Mazagón zien we niet alleen bij het parador een prachtige 400-jarige maritieme den, maar ook de gevolgen van de bosbranden van 2017. Grote percelen op en om de duinen zijn afgesloten, net zoals de Cuesta Maneli, een wandelweg van vlonders over de prachtige, uit fossiele zandsteen bestaande, Asperillo-kliffen. Gelukkig kunnen we op dezelfde route soortgelijke kliffen zien. Mooi contrast, al die kleuren geel en wit met de groene vegetatie.
Om in Punta Umbria te kunnen afmeren moeten we rekening houden én met de ondieptes in de ingang, én met de forse stroming in de rivier. De havenmeester waarschuwt al: 'try to come in on a rising tide'. Dat wordt dus HW slack, want het is ook nog springtij. Bij het aanleggen niets aan de hand, geen beweging in het water. Vlak daarna begint de ebstroom. Gigantisch wat een geweld! Goede planning dus ;-)
Punta Umbria ligt op een landtong, aan alle kanten lopen er rivieren en moerassen omheen. Met de "canoa" (veerboot die hier vroeger voor het vervoer werd gebruikt), gaan we naar Huelva en fietsen de dijk op die tussen de moerasgebieden loopt om vogels te spotten. Flamingo's, lepelaars, grutto's, ook nog grote schildpadden gezien en gekko's. Op de fiets over de Via verde terug. Is een heel eind. Maar in de Enebrales (een duingebied met de status natuurpark) zien we wel een hop vliegen. Nooit eerder gezien!
 |
Plaza de Toros, Huelva
|
Ook de vegetatie hier is bijzonder. Enorm veel maritieme dennen, ook wel parasoldennen geheten, de
wilde olijf en de juniperus oxycedrus (een stekelige jeneverbes met grote bessen). Die laatste komt in dit gebied weinig voor, maar staat hier tussen de dennen. En nu hopen we maar dat we het allemaal goed begrepen hebben, want de teksten op de bordjes zijn natuurlijk allemaal in het Spaans.
Dat is niet zo gek trouwens, want rondlopend en fietsend komen we geen buitenlanders tegen. Al zou je op grond van het aantal Nederlandse en Belgische vlaggen op zeilboten anders vermoeden. Maar dat zijn dus allemaal nepbuitenlanders: mensen die onder een andere vlag varen om de belasting op zeilboten hier te omzeilen (figuurlijk dan).
We willen naar El Rompido, een heel leuk plekje aan de Rio Piedras. Maar als we bellen voor een ligplaats krijgen we nul op het request. Dan maar op de fiets er naar toe. Eigenlijk wilden we nog eens naar Huelva, maar de veerboot heeft panne. Na een beetje aandringen krijgen we nu toch een plekje voor een paar dagen. Het is niet ver van Punta Umbria, maar we moeten weer met HW door een smal geultje. Via de website kun je de "batimetria" van juni raadplegen. De positie van de banken verandert nogal snel, een aantal jaren geleden was het bijvoorbeeld nog veel lastiger om binnen te komen. Hieronder zie je dat je door het blauwe geultje tussen de groene platen door moet.
Alles gaat prima. Dan maar weer het achterland verkennen: er zijn weer prima routes door de moeraslanden, al stuiten we wel, en niet voor het eerst, op een doorgezakte brug, en Cartaya in het binnenland twee maal op de fiets, waarvan één maal over een zwaar mountainbikepad. In het achterland vooral citrusbomen, en aardbeienplantages. Cartaya heeft een prachtig pleintje, waar je lekker kunt zitten. Hieronder wat plaatjes:
 |
| El Rompido, vuurtorens |
Wordt vervolgd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten