Van Gibraltar naar Cartagena

 

We zijn niet erg benieuwd naar de “highlights” van de Costa del Sol, zoals Marbella, Malaga en Fuengirola, dus daar gaan we maar aan voorbij varen. Het plan is eerst om voor de tocht van 100 mijl van Gibraltar naar Motril op maandag te vertrekken om dan, na een nacht doorvaren, in de ochtend aan te komen. Maar in het weerbulletin voor het kustgebied waar Motril in ligt (tussen Malaga en Cabo de Gata) wordt voor maandagavond/nacht storm voorspeld. Dan maar zondag om 15.30 weg. Er is nauwelijks wind, en dat blijft de hele tocht zo. De motor doet het werk, én – en daar hadden we te weinig rekening mee gehouden – de oostgaande stroom. Zonder veel motorvermogen lopen we nog ruim 6 knopen. Om 8.30 uur zijn we in Motril. Onderweg enorm veel dolfijnen, waaronder piepkleine. Zo grappig om te zien hoe die hun sprongetjes maken!! Vanuit onze ligplaats zien we de bergen van de Sierra Nevada. Granada ligt op 1,5 uur rijden.

Niks uitrusten na aankomst, er is werk aan de winkel: er moet een ontluchting naar buiten komen voor het carter van de motor, want het stinkt behoorlijk, de boot moet gepoetst, want onderweg is overal geeloranje saharazand neergeslagen, en de BIOS batterij van de NAV PC (die is er om allerlei gegevens zoals tijd vast te houden) moet vervangen worden, want we krijgen allerlei waarschuwingen. De PC moet dus uitgebouwd worden. Ondanks het slaapgebrek, wordt het dus een werkdag. In elk geval kloppen de windwaarschuwingen, want in de loop van de middag begint het als een gek te waaien.

We besteden een paar uur aan het vinden van een nieuwe BIOS batterij in Motril. De standaardknoopbatterij zit in een soort houder waaraan een draadje met een ministekkertje zit. Het adres dat we krijgen is lastig te vinden, en uiteraard het grootste deel van de middag dicht! Dat is Spanje!! Weer thuis fabriceert Lei met een knijper, een tandenstoker en wat tape een eigen houder. Blijkt prima te werken!

Donderdags gaan we met de bus naar Granada. Online kaartjes voor het Alhambra gekocht, en uitgezocht welke bus we naar Granada moeten hebben vanuit Motril. Op de fiets naar het busstation (de stad ligt zo’n 3 km ver weg), en dan met de bus. Echt fantastisch!! Dwars door de Alpujarras en dan door de Sierra Nevada. Ongelooflijk ruig. Dan nog een bus de stad in, en lopend omhoog. In het Alhambra zo’n 4 keer paspoortcontrole, maar verder alles prima georganiseerd. Het lijkt ons trouwens niet erg druk. Voor het Nasridpaleis hebben we een tijdsslot. Dit Moslimpaleis dat in fases ontstaan is vanaf de 13^e eeuw, is echt ontzettend mooi, en veel groter dan het Alcazar in Sevilla waar we twee jaar geleden waren. Wat een werk zit er in de wand- en zuildecoraties! Veel binnenplaatsen, waaronder het schitterende “patio de los leones”. Na een bezoek aan het Alcazaba, de vesting, en een deel van de tuinen, doen we nog een stukje van het Albaicin, een wijk van Granada met kronkelende, smalle straatjes, en dan zijn we wel rijp voor de terugreis.

Na een dagje rust gaan we op weg naar Cartagena. Twee dagen van ruim 70 mijl per dag. Om 6 uur weg, en vanwege het ontbreken van wind de hele dag motoren. En ook nog continu stroom tegen. De baai van Almeria is vanwege een nare golfslag tamelijk onaangenaam. Ankeren voor de nacht bij playa de Genoves blijkt geen succes. Het is een heel mooi plekje, dat wel.

Maar vanwege de deining doen we geen oog dicht, en gaan we om 5 uur maar weer verder. Het tweede stuk is de zee rustiger, en de stroom tegen minder. Maar met een flauw windje achter is het warm. 

We varen langs Cabo de Gata, met zijn witte vlek.

Om 16.30 uur gaan we voor anker bij El Portús, zo’n 4 mijl van Cartagena. Heerlijk baaitje met helderblauw, verfrissend (zwem)water, rotsen om ons heen. En heel erg rustig. We blijven maar een dagje extra hier.

Cartagena is erg leuk. Sinds de oudheid is de stad door verschillende beschavingen bewoond geweest, maar met name de Romeinse is terug te vinden in het Forum Romanum met een heus amphitheater, de Byzantijnse muur en het Casa de la Fortuna, een Romeins huis met een weg erdoorheen die ook buiten nog te zien is. De Punische muur herinnert aan de oprichting van de stad in 227 v. Chr. Er zijn ook veel huizen en palacio’s uit begin 20^e eeuw, een aantal in Art Nouveau-stijl. 

Rond de stad staan vijf heuvels, waarop allemaal vestingen en fortificaties staan. Ook in de stad staan veel militaire gebouwen. Dit alles vanwege de uiterst strategische locatie. Als we achter een van de heuvels met vestingen langsfietsen, ontdekken we langs de oever van de Benipila de illegale bouwsels, vele drijvend, van de vissers van Algameca Chica. Er schijnen zo’n 110 families te wonen, en er is geen stromend water of electriciteit.

Direct langs de kade van de Real Club Nautico waar we liggen loopt de boulevard waar ’s avonds druk wordt geflaneerd. Kleine kinderen tot laat in de avond uiteraard.

Vrijdag willen we door naar Formentera, een van de eilanden van de Balearen. Ruim 130 mijl, dus zeker zo’n 24 uur varen. Het zal er wel druk zijn!! We gaan het zien.