Ria de Arousa (1)

We zeilen door het Canal de Basoñas in de ria de Muros, langs Corrubedo en door het Canal de Sagres (alweer). Overal rotspartijen en ondieptes, dus je moet deze vaarroutes braaf volgen. In Santa Eugenia de Ribeira (Santa Uxia in het Galicisch), gaan we lekker comfortabel in de marina liggen. Tijd om schoon te maken, water te vullen enz. Prima haven, en voor deze omgeving goedkoop (€25 per nacht voor onze lengte). Vervolgens boodschappen en de was doen, en dan fietsen we onze favoriete fietsroute naar Aquiño. Over vlonders en langs strandjes naar de plek waar een soort dam met onderdoorgangen goed zicht biedt op de het Isla Vionta, het Isla de Sálvora én het Canal de Sagres. Ditmaal vanaf de kant. 

kust bij Aquiño

Eén dag later brengt een wandeling die eerst langs het strand van Ribeira loopt ons de binnenlanden in, tot aan de Ermida (kerkje/kapelletje) van Santo Alberto des Artes. Prachtige uitzichten rondom.

strand bij Santa Eugenia de Ribeira

We laten het comfort achter ons en gooien het anker uit bij Punta Caballo, op het Isla de Arousa. Er is een flink verschil in waterstand tussen hoog en laag water, dus je moet goed uitzoeken waar je de bijboot kunt achterlaten. Bij hoog water blijft er van het strandje namelijk niks over. De hele operatie (bijboot klaarmaken, electrische motor erop, fietsjes, tassen en schoenen inladen, laarzen aantrekken, bijboot op het strand trekken, en de hele zooi weer uitladen kost ons al gauw een uurtje. Maar het is een fantastisch plekje. 

Punta Caballo op Isla de Arousa

Over vlonders en door het stadje fietsen we eerst naar Porto do Xufre, en spreken met Nito, de eigenaar, over een eventueel verblijf op de kant. Hij laat ons van alles zien, en het ziet er prima uit, maar we moeten even alles op een rijtje zetten. 

Als we het eiland affietsen over de brug van 3 km. zien we in het water en op de droge gedeeltes een enorm aantal schelpdiervissers, en één ambtenaar die de boel in de gaten houdt. Het is springtij namelijk, en één van de manieren om "almejas" (de naam voor allerlei soorten tweekleppigen zoals kokkels, venusschelpen enz.) te verzamelen is ze bij eb uit de bodem te plukken. Wordt veel door vrouwen gedaan. 

 

Een andere manier is om met een soort schepnet aan een lange buigzame stok de grond open te schrapen en dan de schelpdieren uit het schepnet te vissen. Vaak worden we op een ankerplek omgeven door mannen in bootjes die zo vissen. Mosselen worden op zogenaamde bateas of viveiros gekweekt, Daar hangen ze aan lange draden die onder de geraamtes hangen. 

Via Vllanova en Villaxoan rijden we naar Villagarcia de Arousa. Op de terugweg worden we in Villanova aangesproken door drie Australische dames die hun herberg zoeken. Pelgrims uiteraard. Een dag later fietsen we weer over de brug naar Cambados. Via binnenweggetjes (met dank aan Komoot voor de leuke routes) langs een aantal wijngaarden waar de albariñodruif wordt geteelt.  Cambados is namelijk de hoofdstad van de albariño. Heerlijke, fruitige wijn. We waren al een aantal keren in dit stadje, maar ontdekken toch nog een aantal wijkjes waar we niet eerder waren.

in de binnenlanden

Het is maar een klein eindje varen naar Cabo de Cruz. Een moderne, rustige marina. De wind fluit ons weer om de oren, en het is twee dagen redelijk fris. In Boiro lunchen we net als vorig jaar in A batea de Juan. Een echte vistent, en ontzettend gezellig op zaterdag. Vooral de pulpo (inktvis) is er heerlijk.

Als je hier de binnenlanden doorfietst kom je op geweldige plekjes. Zoals hier in Abanqueiro, een dorpje in de buurt van Cabo de Cruz:

Op het eind van de rit moeten we ons wel met onze fietsjes over een heel smal paadje worstelen  dat vlak langs de kust loopt.

Dan boeken we via Islas Atlanticas twee overnachtigen bij het Isla de Cortegada. Maakt deel uit van het Nationale park, dus je hebt een ankervergunning nodig.  Het eiland is begin 20e eeuw cadeau gegeven aan Alphonso XIII, maar die is er maar één keer geweest. De projectontwikkelaar die het eiland in 1978 wilde kopen heeft men tegen kunnen houden, en uiteindelijk is het deel geworden van het Nationale park van de Islas Atlanticas. en nu dus eigendom van de regionale regering van Galicia.

Op het eiland worden we opgevangen door de parkwachter. Er is dan ook verder niemand vanmiddag. We krijgen uitleg, en een folder mee. De rondwandeling is erg leuk. Geen spectaculaire natuur, maar lekker ruig, en mooie uitzichten. Ook staan er de ruines van een kapel, en van een oud sanatorium. Hier werden ooit pestlijders opgevangen. Op onze rondwandeling zien we twee keer jonge wilde zwijntjes. Ze hebben de strepen nog op de rug.

Een dag later leggen we de bijboot in de vissershaven van Carril, en lopen langs de boulevard naar Villagarcia de Arousa. Ook wel eens leuk om op deze manier de stad binnen te komen. De terugweg met de bijboot is lastig. Het is een eind varen, er staat flinke wind (en golven) tegen, en we worden redelijk nat. Gelukkig hebben we hier op voorgesorteerd, en de regenjassen in de boot gelegd.

Een tochtje van 7 mijl brengt ons naar Pobra de Caramiñal. Het gaat weer stevig waaien vanuit het zuiden, en dan heb je niet zo veel te kiezen aan beschutte ankerplekken. Hierover later meer.