Ria de Muros y Noia

Zomers is het weer in dit deel van Spanje in wezen heerlijk. Ok, er drijven wel eens wat wolkenvelden binnen, het kan zo nu en dan flink regenen, en de wind - vooral de noordenwind - kan flink uitpakken, maar het fijne is dat de basistemperatuur vrij constant is (zo ergens rond de 20 graden). Bij regen koelt het dus niet vreselijk af, en als de zon schijnt maakt die het warm. Dus 's ochtends en 's avonds is het heerlijk fris, en overdag blijft de lucht vrij koel aanvoelen. Dat maakt dat je ook allerlei inspannende activiteiten kunt ontplooien. 

Op vrijdag 23 juni  vertrekken we uit Corcubión richting Ria de Muros y Noia. Het waait lekker uit het noorden, maar als we de ria binnenvaren houdt de wind ermee op. We ankeren in A Muradada, de ankerbaai boven de marina van Muros. De bodem bestaat uit modder met wier, en de holding is er dus niet optimaal. Vanwege de voorspellingen voor de week erop - iedere dag héél veel wind uit het noorden - verkassen we naar het piepkleine ankerbaaitje ten zuiden van de marina.

In feite de oude vissershaven. Helaas, het anker houdt niet goed, we botsen tegen de kademuur, en maken daar maar vast. Op pad voor de noodzakelijke boodschappen, maar het blijkt San Juan/St Jan, en dat is hier een feestdag, dus alles is dicht. 's Middags wordt ons vriendelijk verzocht los te maken, want daar aanleggen mag niet. Dan maar naar de noordoost kant van de ensenada, voor het eilandje San Antón, bij een oude salgador (waar vis ingezouten en geconserveerd werd), onder een steile helling. Volgens de berichten houdt het anker hier beter en lig je goed beschut tegen noordenwinden. Maar op deze manier krijg je de dag wel om natuurlijk.

San Antón met tegenlicht

oude salgador

Maar we liggen heel leuk, en vermaken ons prima met een wandeling langs de Camino de Santiago naar de Ria de Bornalle, de dag erna een fietstocht langs het strand van San Francisco (waar we in 2019 ankerden) naar de Faro de Louro, en tenslotte een wandeling door Muros zelf. Het stadje heeft smalle straatjes, een heleboel steile trappen, vele pleintjes, een stuk of vijf kerken of capilla's. Het is er heel gezellig. 

Wel zien we dinsdags dat de gevreesde kermisattracties opgebouwd worden. Het blijkt inderdaad de opmaat voor een fiësta, dat van San Pedro, de heilige naar wie de parochiekerk is vernoemd. Dat betekent meestal feest en lawaai tot diep in de nacht. Nu waren we toch al van plan door te zeilen naar de Ria de Esteiro, hier niet heel ver vandaan, dus dat komt goed uit.

Esteiro blijkt prachtig, en superrustig. Eén dag later ankert er alleen een boot uit Basel. Aan de ene kant kijk je op het strand en het stadje, aan de andere kant kijk je diep de ria in. De bijboot kunnen we vastmaken aan een hellend vlak. Regelmatig komt 's avonds de lokale roeiclub (14 man plus stuurman of -vrouw) langsracen.

Langs gele weggetjes fietsen we de bergen in. De ene dag komen we uit in A Silvosa, de andere bij een windmolenpark met prachtige uitzichten.

uitzicht op Ria de Muros y Noia

A Silvosa is een gehucht van een huis of tien. De weg houdt hier op, dus er komt buiten de lokale bevolking niemand. We lopen nog een eind de bergen in, en rapen op de terugweg heerlijke sinasappels. Als we onze boterhammen zitten op te eten, krijgen we bezoek van één van de inwoonsters. Ze vindt deze plek geweldig, zo rustig, zo natuurlijk, gratis water en hout, en uiteraard groente en fruit van het eigen land. Ze troont ons mee naar haar boomgaard, en we krijgen citroenen, limoenen en (Mexicaanse) sinasappels (redelijk zuur) mee. 

wandeling de hoogte in

Dan gaan we deze Ria verlaten, en zetten koers naar de Ria de Arousa. Dat is zo'n 30 mijl varen, weer langs Corrubedo en door het Canal de Sagres. We maken vast in de marina van Santa Eugenia de Ribeira (Santa Uxia in het Galicisisch. Tijd om de watertank te vullen, en wat schoonmaakwerkzaamheden te doen. In deze Ria zullen we wel een poosje blijven, want het is hier prachtig, en er is veel te beleven. Hierover later meer.