Van Portosin naar Santa Uxia de Ribeira, en verder

De boot is weer lekker schoon, de bijboot ontzand, de was gedaan (met de hand en de centrifuge die we in het voorjaar gekocht hebben; gaat prima), en zelf hebben we ons verwend met een lekker maaltje in de club nautico van Portosin. Het weer is grijzig, met veel wind, maar echt koud wordt het niet. We doen nog maar eens dezelfde wandeling als vorig jaar, heel afwisselend door bos, open veld en meerdere authentieke gehuchten. Vlak bij water en stranden, maar een totaal andere wereld. 

Dinsdag vertrekken we naar de Ria de Arousa. Volgens de meteo gaat de wind pas in de loop van de middag flink aantrekken. We durven het dus aan om door het Canal de Sagres te varen, dat scheelt 7 mijl met om Isla Salvora heen. Bovendien moet je het eens gedaan hebben (onder rustige omstandigheden) om te weten wat het is. We volgen de aanwijzingen van Peter Hayden die voor de ICC cruising club een aantal rotspassages nauwkeurig heeft beschreven. Het probleem is dat je, van het noorden komend, op enorme rotspartijen afvaart zonder dat je de doorgang ziet. Maar met de waypoints en peilingen die we ter beschikking hebben, komen we precies goed uit. Dan is het toch nog redelijk spannend, want er is wel genoeg diepte, maar links en rechts zijn die steenklompen toch akelig dichtbij. De Paso de Carreiro er vlak na is een stuk eenvoudiger, want op het smalste deel betond. In de ria ankeren we voor het strand van Ribeira bij de camping. We liggen amper, of het begint gigantisch te waaien. Goede timing dus! 

Door Canal de Sagres en Paso de Carreiro

Voor anker voor de rotsen van Santa Uxia de Ribeira

De volgende dag fietsen we naar Corrubedo, en de vuurtoren daar, om e.e.a. nog eens van de andere kant te bekijken. Bij de vuurtoren prachtige baaien waar de zee azuurblauw is, maar waar ook een enorme branding staat. Spectaculair!! Het weer is ook fantastisch: blauwe lucht, warm maar niet heet, een verkoelend windje. 

Bij de vuurtoren van Corrubedo

Terug bij de boot blijkt het water hier wat warmer dan in de vorige ria. Er is wat minder directe toestroom vanuit de oceaan. Heerlijk zwemmen dus, na de inspanningen van het fietsen. Wel wordt je natuurlijk weer tamelijk bezweet als je terug moet roeien van het strand naar de boot omdat je wat vergeten bent (;-

Het wordt een paar dagen heel erg warm, boven de dertig graden. Toch nog maar wat fietsen. De petroglieven die ze Piedra das Cabras noemen (rots met de geiten) zijn vlakbij Ribeira, en goed te vinden. Vandaar naar het miradoiro van San Alberta. Kapel op de top, prachtig uitzicht. 

En ook nog naar het nationaal park van Corrubedo, waar je mooi kunt wandelen. Ribeira uit fietsen er naar toe is heel erg steil en dus heel erg warm. Voor Lei wordt het een  wandeling vol ergernissen, want van de genummerde route klopt helemaal niets. Nou ja (;-. Onderweg o.a. een zoetwatermeer met moerasgebied er omheen, een strand met enorme kiezels, velden met zeenarcissen, en veel kerrieplanten. 

Zaterdag's varen we met een heerlijke (zeer verkoelende) wind naar Pobra de Caramiñal. Net als in mei gaan we vlak voor de haveningang voor anker. Zwemmen, de duikuitrusting aan om onder water de schroef mosselvrij te maken, en daarna een lekker biertje op het terras van de haven. Het kan slechter! Wordt vervolgd.